W maju się nie umiera. Historia Barbary Sadowskiej

Reżyseria: Anna Gryszkówna

Dom Spotkań z Historią

Opis spektaklu
KRÓTKI OPIS

Matka cierpiąca. Działaczka społeczna. Poetka. Kolorowy ptak. Kobieta walcząca z systemem i narzuconymi normami społecznymi. Matka zamordowanego przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej Grzegorza Przemyka. Historia Barbary Sadowskiej, w której role wcieliła się Agnieszka Przepiórska opowiedziana została w monodramie wyprodukowanym przez Dom Spotkań z Historią

//OSTRZEŻENIE: w spektaklu występują efekty stroboskopowe i nagłe, głośne dźwięki//

Spektakl przewidziany dla osób powyżej 16 roku życia.


DŁUŻSZY OPIS

Matka. Działaczka społeczna. Poetka. Kolorowy ptak. Kobieta walcząca z systemem i narzuconymi normami społecznymi. Matka zamordowanego przez funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej Grzegorza Przemyka. Historia Barbary Sadowskiej, w której role wcieliła się Agnieszka Przepiórska opowiedziana została w monodramie wyprodukowanym przez Dom Spotkań z Historią.

Barbara Sadowska urodziła się w 1940 roku w Paryżu. Po wojnie przyjechała do Polski i zamieszkała w Sopocie. Następnie przeniosła się do Warszawy. Skończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych, a w 1957 debiutowała jako poetka opublikowanym w tygodniku „Nowa Kultura” wierszem Matka. Sześć lat później wyszła za mąż za Leopolda Przemyka. W maju 1964 urodziła syna, Grzegorza. Na początku lat siedemdziesiątych Barbara zaczęła działać w opozycji antykomunistycznej. Z tego powodu została kilkakrotnie aresztowana przez Służbę Bezpieczeństwa, a wiosną 1983 roku milicjanci pobili ją w komitecie pomocy internowanym, który mieścił się przy kościele św. Marcina w Warszawie. Niedługo później Grzegorz świętując z przyjaciółmi zdaną maturę, został zatrzymany przez milicję i brutalnie pobity przez funkcjonariuszy z komisariatu przy ul. Jezuickiej. W wyniku ciężkich urazów jamy brzusznej zmarł w szpitalu – trzy dni przed dziewiętnastymi urodzinami.

Tytułowy maj, ulubiony miesiąc Barbary Sadowskiej, stał się miesiącem narodzin i śmierci jej syna. Właśnie w tym czasie obserwujemy matkę portretowaną przez Agnieszkę Przepiórską.
Przygotowuje się do pogrzebu ukochanego dziecka. Targają nią emocje i wspomnienia. To nie tylko opowieść o śmierci, żałobie i pożegnaniu, to też historia życia Sadowskiej przywracająca jej podmiotowość. Zdaniem aktorki, niezwykle ważnym aspektem tej opowieści jest jej postawa po śmierci syna, gdy nieugięta staje do walki z całym sądowym mechanizmem (nie)sprawiedliwości.
.
Agnieszka Przepiórska o swojej pracy mówi: „Teatr to dla mnie opowieść. Dzielenie się historią, wymiana emocji i energii. Często lot w kosmos, rzadko przykry obowiązek”. Aktorka tworzy od 10 lat teatr biograficzny. Zaczęła od opowieści o emancypacji wdowy smoleńskiej, poprzez autobiograficzną opowieść o dorastaniu bez ojca i historii byłej korespondentki wojennej. Trzy ostatnie monodramy poświęciła historiom polskiej poetki żydowskiego pochodzenia Zuzanny Ginczanki, naukowczyni i popularyzatorki nauki Simony Kossak oraz działaczki społecznej i opozycjonistki PRL Anny Walentynowicz.
Autorem tekstów do wszystkich biograficznych monodramów w repertuarze Agnieszki Przepiórskiej jest Piotr Rowicki. Przepiórska na stałe współpracuje również z Anną Gryszkówną, aktorką Teatru Narodowego i reżyserką, która odpowiada za poprzednie trzy monodramy oraz najnowszy, o Barbarze Sadowskiej. Muzykę do spektaklu skomponował Michał Lamża, a jego producentką jest Agata Kucharska.

//OSTRZEŻENIE: w spektaklu występują efekty stroboskopowe i nagłe, głośne dźwięki//

Spektakl przewidziany dla osób powyżej 16 roku życia.
Obsada

Agnieszka Przepiórska

Inni realizatorzy

Tekst: Piotr Rowicki
Muzyka: Michał Lamża
Scenografia, kostium: Alicja Patyniak-Rogozińska
Reżyseria świateł, wideo: Michał Głaszczka
Konsultacja merytoryczna: Cezary Łazarewicz
Specjalne podziękowania dla Elżbiety Ficowskiej
Produkcja: Agata Kucharska
Charakteryzacja: Józefina Loy
Sesja zdjęciowa: Magda Hueckel

Recenzje
Barbara już dawno tutaj nie mieszka? – o tajemnicy teatru Przepiórskiej teatr osobny Osierocona matka M jak monodram Blisko, coraz bliżej Którą skrzywdziłeś W maju się nie umiera Monodram jest kobietą guldapoleca: W maju się nie umiera W maju się nie umiera widz_trebicki(nie)poleca: „W maju się nie umiera”

Ta strona korzysta z ciasteczek (cookies)