Idea spektaklu zrodziła się, kiedy szukając do niego inspiracji poznaliśmy Teresę Mirgę- romską artystkę, pieśniarkę, gawędziarkę, mistrzyni. Artystkę o wyjątkowej wrażliwości, która twierdzi, że wykonując muzykę, ma się obowiązek wobec „pieśni”. Że trzeba się nią dzielić, przekazywać dalej. Bo wspólna pieśń pozwala ją ocalić od zapomnienia.
Teresa zaprosiła nas do swojego domu, opowiedziała historie, mity, tradycje, anegdoty. Zaprosiła nas do Czarnej Góry, w której mieszka ze swoją romską społecznością Cyganów Karpackich. Uczyliśmy się tradycyjnych melodii, słów, metaforycznych tekstów, które pozwalają trwać i wspierać się we wspólnocie, by móc w Teatrze Ludowym przygotować wieczór, koncert, muzyczny dialog o roli pieśni. Dla człowieka może być ona wsparciem, pomaga znaleźć swoje miejsce, dostrzec wokół elementy trwalsze niż strach, przemijający zachwyt, pospieszne spełnienie.

Spektakl ma duże znaczenie integracyjne i kulturotwórcze oraz potencjał edukacyjny (może być grany wraz z towarzyszeniem warsztatów nt. tradycji i kultury romskiej oraz roli pieśni jako elementu budującego tożsamość, połączonych z nauką pieśni w języku romskim). Odgrywa szczególną rolę, podejmując żywy dialog ze stereotypami nt. społeczności romskiej. Ponadto, sama formuła spektaklu - wspólne śpiewanie - zakłada realną partycypację widzów.